richard falk noam chomsky ebrahim yazdi foreignpolicyjournal cfr Tunisia

"بسيارند كسانی كه از اين انقلاب به عنوان زيباترين لحظه تاريخ اسلام نام ميبرند، زيرا اين انقلابی است كه توانسته است سرمشق تازه ای را از يك انقلاب صلح جويانه و بی خون ريزی ارائه كند، و در آينده نيز مسلما خواهد توانست نمونه ای از يك حكومت كاملا انسانی، كه خود ما هم بدان احتياج مبرم داريم، به كشورهای جهان سوم عرضه دارد."

ريچارد فالك (Richard Falk) / نيويورك تايمز؛ ١٦ فوريه ١٩٧٩
(برگردان از شجاع الدین شفا؛ تولدی ديگر)

======================
از نامهء ۱۳۲ "شخصیت علمی و دانشگاهی" كه گرچه مردم ایران را سزاوار چیزی بيشتر از قانون ‌اساسی جمهوری اسلامی نميدانند، با وقاحت تمام خواستار "آزادی فوری و بی قید و شرط" همكارشان مِستِر ابراهیم یزدی، دبیرکل "نهضت آزادی" شده اند:

"ابراهیم یزدی، مرد باشرفی است که بیش از ۶۰ سال از عمر خود را وقف اصلاحات دموکراتیک در ایران و اشاعه احترام به حقوق بشر در سراسر جهان اسلام کرده.... قبل از انقلاب، به مدت ٢ دهه، ابراهیم یزدی زندگی خود را در تبعید نستوهانه وقف افشاگری در مورد حکومت ستمگر پادشاهی پهلوی ميكرد... پس از انقلاب سال ۱۹۷۹ ایشان به عنوان وزیر امور خارجه ایران با عزت و وفاداری فراوان در کابینه نخست وزیری مهدی بازرگان خدمت کردند. در زمان خدمت، این دو رهبر استثنايی سیاسی، مخالفت اصولی خود را با اعدام های خودسرانه و شتابزده مخالفان رژیم ایران را مطرح کردند...

رژیم شاه نمونه بارزی از پیامدهای سیاسی ِ انحطاط روند حاکم بر ایران است. علیرغم تمام مشکلات، مردم ایران با شجاعت تحسین برانگیز و فداکاری های بسیار در نهایت موفق شدند که رژیم قدرتمند و سرکوبگر شاه را سرنگون كنند. هدف اصلی انقلاب ایران تحقق بخشیدن به بينش الهام بخش خود دربارهء استقلال، آزادی، و حکومت مبتنی بر قانون اساسی و حاکمیت مردمی بوده است. مجددا ما از شما درخواست آزادی تمامی زندانیان سیاسی عقیدتی در زندان ها و آغاز فصلی نوین در ارتباطات مردمی، برای به تحقق بخشیدن و به حقیقت رساندن آن بينش را خواستاریم. مردم ایران سزاوار چیزی کمتر از این نمی باشند."

ولی نكته ای جالب در بارهء اين پروپاگاند كه برخی ممكن است متوجه آن نشوند اين است كه توسط همان ريچارد فالك (Richard Falk) نوشته شده است. بله، برخلاف هزاران هزار ايراني كه جوانمرگ كرده اند، ‌اعضای شورای روابط خارجی خود عمر درازی دارند. پيشتر به "پروفسور" ريچارد فالك در يادداشتی در رابطه با نشست شماری از ايران فروشان دمكراتيك با "هیأت کمیته‌ی حقوق بشر" ‌اربابشان اشاره كرده ام. فالك همان جانوری است كه در نشرياتی مانند "نيويورك تايمز" در دروغ نويسی درباره "جنايات شاه" تا جايی "پيشرفت" كرد كه پس از انتقام شكوهمند محاكمهء پادشاه ايران به سبك محاكمهء نازی ها در دادگاه نورنبرگ را هم خواستار شد.

البته تخصص فالك فقط در ايران نيست، بلكه مانند نيويورك تايمز به تمام "كشورها‌ی اسلامی" علاقهء دمكراتيك و حقوق بشری دارند. اين علاقه در مقاله ای كه همزمان با نامهء كذا در "Foreign Policy Journal" با تيتر "استقبال از انقلاب تونس: امیدها و هراس ها" منتشر شده آشكار است. ايشان پس از تبليغ برای گروههايی چون حماس و آدمكشان جبهه نجات بخش اسلامی (FIS) در الجزایر بعنوان گروههای مستقل و ضد استعمار، دروغ های تهوع آور در بارهء حكومت بن علی، انتقادهای رد پا گم كن ِ لازم از آمريكا، تمجید از رابرت فيسك و ا‌شاره به "نگرانی" آمريكا و اسرائيل از به قدرت رسيدن نوكران اسلامی ِ ضد امپرياليستی‌شان، نوشته است:

"نیروهای سیاسی اسلامی در حال حاضر از محبوبیت بسيار زیادی در تونس برخوردارند، و صدای اصلی مهم ترین حزب سیاسی با هویت اسلامی، "Ali Larayedh" ---در زندان و زير شکنجه به مدت ١٤ سال؛ و مورد آزار و اذیت توسط پلیس مخفی بن علی در شش سال گذشته---، است كه خط میانه‌رو ای را در بارهء رابطهء اسلام با آیندهء تونس ارائه ميدهد، که شبیه توسعه در سالهای اخیر در ترکیه ا‌ست و نه تحولات مذهبی خمش ناپذير و ظالمانه ای که انقلاب (شكوهمند) ایران را لكه دار كرده."