Prachanda-carter-Iran-Nepal-Monarchy- منوچهر بصیر

تارنمای "فرهنگ توسعه" / آفتابه
"پادشاه نپال و پادشاه ايران"

"زماني كه شاه نپال را ديدم كه با خانواده خود به آرامش و احترام به خانه جديد مي‌روند ياد شاه ايران افتادم كه بعد از ٢٥ سال ديكتاتوري عليرغم اطلاع از سرطان خود حاضر نبود حتي قانون اساسي را رعايت كند و بعد مجبور شد با خفت و خواري پا بفرار بگذارد و غريب گور شود!!"

--- يعنی اگر پهلوی دوم قانون اساسی مشروطه پادشاهی ايران را "رعايت" می كرد ايشان اكنون امتياز ميداد!!

"اما [هواداران پادشاهی] هنوز دست از انديشه‌هاي پوچ خود بر نداشته‌اند و معتقدند كه اگر ملت ايران انقلاب نمي‌كرد دچار اين مشكلات نمي‌شد و ايران به دروازه هاي تمدن بزرگ مي‌رسيد."

--- ‌اگر هواداران پادشاهی در اينكه در ايران چه شد و چه كسانی آنرا بثمر رساندند با "جبهه ملی" و امام جمعه های چاه جمكران هم انديش باشند، طبيعتا نابود شدن ايران و نسل كشی سيستماتيك در ميهن را هم "مشكلات" خواهند ناميد!

"اين امراي كشوري و لشكري سابق كه اكنون در آمريكا بنگاه معاملات ملكي، سوپر و كله‌پزي باز كرده‌اند. شعورشان از شاه كوه نشين نپال هم كمتر است و هنوز اميدوارند آمريكا به ايران حمله كند و آن‌ها بقدرت برگردند. بقول معروف بزك نمير بهار مي‌آد!"

---‌از ديد من نه تنها شرف هر ايرانی كه بجای ايران فروشی بنگاه معاملات ملكي، سوپر و "كله‌پزي" باز كرده، كه شعور هر "كوه نشينی" هم از اين "روشنفكران" بيشتر است.

"اين‌ها به حركت تاريخ اعتقادي ندارند و فكر مي‌كنند در روزگاري كه دور افتاده‌ترين و مرتجع ترين ديكتاتوري ها به علت گسترش ارتباطات يكي پس از ديگري به زباله دان تاريخ سپرده مي‌شوند و امپرياليسم آمريكا در اثر تضادهاي داخلي و خارجي به نفس نفس افتاده رژيم شاهنشاهي تا ابد ادامه پيدا مي‌كرد و ايران ژاپن دوم مي‌شد."

--- همهء اين شعارها و اينگونه "چپ" نمايی از كسی كه به تاريخ، يعنی خود كيستی، بعنوان يك "زباله دان" می نگرد!

"سرنوشت انقلاب ايران در ٢ مرداد ٣٢، رقم خورد و بسياري از مشكلات آن هم ريشه در قبل از انقلاب دارد. ملتي كه دو هزار و پانصد سال با فرهنگ ديكتاتوري زندگي كرده، يك شبه به آزادي نمي‌رسد. آزادي با براندازي يك رژيم و پائين كشيدن يك مجسمه بدست نمي‌آيد. خوزه مارتي فيلسوف و نظريه پرداز انقلاب كوبا مي‌گويد: آزادي بدون فرهنگ بدست نمي آيد."