matthias schulz-spiegel-Pahlavi-Shah of Iran-Cyrus the Great

بخشهايی از مقاله اشپيگل در باره "دروغی" كه "شاه اختراع كرد"

اشپيگل ( آلمانی / انگليسی)
١٥ جولای ٢٠٠٨

شاه محمد رضا (!!) پهلوی ترتيب جشن ركورد شكنی را می داد. ‌او اول "انقلاب سفيد" و بعد خودش را "نور نژاد آريائيان" اعلان كرد. بالاخره، در اُكتبر ١٩٧١، به خودش مسئوليت بزرگداشتن "٢٥٠٠ سال پادشاهی ايران" را هم داد. سازمان دهندگان اين جشن قول داده بودند كه "بزرگترين شو بر روی زمين" را تحويل خواهند داد.

بدستور شاه ٥٠ چادر اشرافی در ميان خرابه های تخت جمشيد نصب شدند. ليست دعوت شدگان، ٦٩ رئيس كشور و پادشاه را هم شامل ميشد. مهمانان ٢٠ هزار ليتر شراب مسرف كردند، و تخم بلدرچين با قرقاول و خاويار طلايی خوردند. بطری های بزرگ شاتو لافيت، بصورت دايره، روی ميزها چيده شده بودند...

انتقاد كنندگان در آن زمان اظهار ناراحتی كردند كه برای بزرگداشت اين پادشاه باستانی ١٠٠ ميليون دلار پول خيلی زيادی است. شاه ايران با تشر پاسخ داد: "آيا بايد برای رؤسای كشورها نان و تربچه سرو ميكردم؟"

رهبر دينی آيت الله خمينی هم كه در آن زمان هنوز در تبعيد بود، انتقاد بسيار تندی را صدور كرد: :"جنايات شاهان ايران صفحه های تاريخ را سياه كرده است."

ولی شاه بهتر می دانست. او اعلام كرد كه كورش يك مرد خيلی استثنايی بوده، والامنش و پر از عشق و مهربانی، و پافشاری كرد كه كورش اولين كسی بوده كه حق به "آزادی باورها" را پايه گذاری كرده است...

حتی شيرين عبادی، برنده جايزه نوبل، گول اين حقه بازى را خورده است. ايشان در سخنرانی اش در اسلو گفتند، "من يك ايرانی هستم؛ از نوادگان كورش كبير" ...

... طرح ارائه برداشتی تازه از اين شخص (كورش بزرگ) بعنوان يكی از بنيانگذاران حقوق بشر، فقط می توانست به ذهن شاه، كه در دههء ٦٠ مشكلات خودش را داشت، برسد. عليرقم اعمال شكنجه های ننگين ساواك، پليس مخفی او، مقاومت در همه نقات كشور ديده می شد...

-------------------
خبر انتشار اين مقاله را در وبلاگ شهربَراز خواندم. در مورد نوشته ای كه سايت "پيوند" (آمريكائی های باصطلاح "ايرانی" تبار شيك، مدرن، هاروارد رفته و مدافع "حقوق اسلامی" حتی در تاجيكستان!) در پاسخ به مقاله "شولز" منتشر كرده هم، فقط توجه تان را به نبود كوچكترين اشاره به (چه برسد به كوچكترين پدافند از) پادشاه فقيد جلب می كنم. بله، عاشقان علی لاريجانی عراقی كه همين چند هفته پيش، همزمان با نشريه "ميراث ايران"، مريم فيروز متنفر از كورش بزرگ را ستايش و بعنوان يك آزاديخواه به انگليسی زبانان معرفی می كردند، هر از گاهی هم بايد، برای پوشاندن هوّيت راستين خود، مانند صدها سايت باصطلاح "ايرانی" ديگر از يك يا دو پادشاه ايران باستان (و فقط ايران باستان) هم، آنهم بصورتی آبكی، پدافند كنند!