Tuesday, May 19, 2009

AIPAC-balkanization-federalism

دادخواست: اعتراض به اظهارنظرات غیر مسئولانۀ
خانم جین هارمن (Jane Harman)، نمایندۀ دموکرات
کالیفرنیا، پیرامون تجزیۀ ایران

با سپاس از خانم هنگامه افشار.




Petition
To: Various political bodies as well as Congresswoman Harman's office, in addition to the media and Israeli and American embassies; Concerning the objectionable statements by California Congresswoman Jane Harman regarding the balkanization of Iran.


The Iranian community within and without Iran, through this petition, are expressing our deepest objections regarding the irresponsible statements of Democratic Representative Jane Harman in regard to her statements regarding division of the territorial integrity of Iran.

Ms. Harman on the 3rd of May 2009 during the annual conference of the American Israel Public Affairs Committee (AIPAC) at the Washington Convention Center expressed views regarding combating the Iranian challenge that included the territorial separation of the sovereign state of Iran, in addition to indicating the use of force against Iran.

As a community and as a people we find any talk of dividing the ethnicities of our eternally united nation as unacceptable and grotesquely irresponsible.

These outrageous statements that were met with thundering applause in the midst of high level American and Israeli diplomats were and are considered to be profoundly offensive and humiliating to the sensibilities of Iranians all across the world.

We are deeply disappointed at the response to these statements, and many of us who vehemently oppose the tyrannical system of the Islamic Republic were turned off and uniformly outraged by the sentiments expressed. These suggestions about dividing up and creating Iranian on Iranian tension will be met with the utmost opposition of our community.

There are certainly profound disagreements among Iranians of all stripes against the ruling regime in Iran, but this outrageous display of ignorance about the Iranian nation and it's deep historical roots will only serve to stifle reform and rally people in the middle to support an otherwise deeply unpopular regime.

We are stunned and outraged that a US Congresswoman with such scant and distorted views about our region would have the audacity to so cavalierly speak on matters whose ramifications if put in practice could embroil the Middle East in a long and protracted conflict that will eventually drain America of it's resources and potentially spell enormous damage for America's long term interests.

Considering the profound offense that our community has taken to the words of Congresswoman Harman particularly at such a prestigious forum of ideas, we sincerely hope that she reconsider her statements and grant us a full formal apology so that these misunderstandings don't occur in the future. We will shortly be sending our petitions to various political bodies as well as Congresswoman Harman's office, in addition to the media and Israeli and American embassies.

On behalf of Iranians abroad and within Iran

[8239. SarbazeKuchak]

2 Comments:

Anonymous Babak Khandani said...

هراس ایرانیان از تجزیه شگفت‌آور است. همه گمان می کنند که این کشور هنوز یکپارچه است و فراموش می کنند که پس از کشته شدن نادر, روس, انگلیس و عثمانی آن را به صد پارچه کردند و سرآخر شیخان عرب را بر سرش نشاندند.
امروز نگرانی از تجزیه ایران نیست, که سالها است شده است. نگرانی از این است که شاید ایران برای همیشه مرده باشد.

2:47 PM  
Anonymous katayoun said...

بابک خندانی گرامی:

اگر چه مضمون پیام شما ( بویژه آنکه سخن شما اشاره ایست مهم به آنچه بر سر ایرانِ در دوره ی قاجاریه آمد؛ از جمله تحمیل قراردادهای ننگین ترکمانچای و گلستان بر ایران) روشن است، اما باید اینرا هم در نظر داشت که آنچه بر سر ایرانِ خواهد آمد، همانندش بر سر یوگسلاوی سابق آمد؛ کشوری که از بقایای امپراتوری پروس بود، و مدتها زیر لوای امپراتوری عثمانی، و بعدها زیر پرچم سرخ روسیه کمونیستی کمر خم کرده بود، آنهم با وجود مردمی مستعد برای عصبانیت های "قومی" و زورگوئی های "قبیله ای،" و تنشهای مذهبی و پی در پی.
بی گمان شماری از ایرانیان منتظرند که ختم قائله اعلام شود و ایران از این هم کوچکتر شود، اما هستند شماری که هنوز بارورشان براینست که ایران، بعنوان سرزمینی کهن آموخته های تاریخی اش را دور نخواهد ریخت، و بهمین دلیل نیز زنده است. اگر فرزندان ایران، در گوشه و کنار این جهان پر آز و طمع از نفس نیافتاده اند، پس ایران هنوز زنده است. در واقع، تا مانند بابک خندانی ها زنده اند، ایران هم زنده است. به سرباز کوچک نگاه کنید، بانو پری صفاری را ببینید، هزاران هزار ناشناخته ی عاشق، همه زنده اند و شمار پرچمداران بعدی نیز روز افزون. یک چیزی در این ایرانی بودن هست، که با شیر اندرون شده و با جان هم بدر خواهد رفت. امید را نباید از دست داد، حتی در نا امیدی.

با سپاس از سرباز کوچک گرامی که در بازتاب عقاید و نظرات همیشه با سخاوت دست بوده و هست.

12:47 AM  

Post a Comment

Note: Only a member of this blog may post a comment.

<< Home