2500 anniversary of Iranian Monarchy shojaedin shafa
تخطئه تاريخ و بی احترامی به پرچم ملی
شجاع الدين شفا (پارسی/ English)
+
"ای بچه‌های پاپتی" : "شعععر و ترانه‌ای" از سياوش کسرائی، برای به ريشخند گرفتن مراسم جشنهای دوهزار و پانصد سالۀ "حکومت پهلوی". اين "ترانه" در مجموعه‌ای که سال‌های اول "انقلاب"، به ابتکار عليرضا ميبدی، عليرضا نوری زاده، عماد رام و چند "نويسنده و هنرمند" ديگر با عنوان "شبانه"، و در شکل نوار کاست تهيه و منتشر میشد، به اجرا در آمد.
+
اطلاعات- چهارشنبه ١١ تيرماه ١٣٥٩ اسلامی برابر با ٢ ژوئيه ١٩٨٠ - مديركل كميته اسلامی "فرهنگ و هنر" استان فارس اعلام كرد: "در اجرای اوامر امام در جهت محو آثار طاغوت، كليه نقاشی ها، عكسها، نوشته ها و شعرهای روی درب، ديوار، گنبد و داخل آرامگاههای سعدی و حافظ با استفاده از گچ، سنگ و كاشی محو گرديد و كليه فيلمها، نوارها، صفحه ها، عكسها، كتابها و بروشورهای مربوط به جشنهای ٢٥٠٠مين سال شاهنشاهی ايران كه در آرشيو اداره فرهنگ و هنر پارس نگهداری میشد در شيراز آتش زده شد. (شورش ٥٧ در آيينه مطبوعات)
posted by سرباز كوچك at 8:11 PM EST
1 Comments:
شعر "ای بچه های پاپتی"بخشی ست از شعر بلند "برگ هایی از یک دفتر" از مجموعه شعر
"بپا خیز ایران من"سروده ی برزین آذرمهر(جعفر مرزوقی)
.
در توضیح این امر، یاد داشتی را که برای بسیاری از رسانه ها فرستاده ام،برای شما نیز ارسال می دارم،
و امیدوارم که شما نیزبا انتشار آن در غبار زدایی ازتوهمی که جای یک واقعیت را گرفته ،گامی بر دارید.
کوششی در رفع یک سوء تفاهم
اشعاری نظیر «رزم مشترک» (همراه شو رفیق)،"محبوب من وطن"، "ای بچه های پاپتی" از جمله شعرهای مجموعه‌ی «بپا خیز ایران من» سروده‌ی برزین آذرمهر (جعفر مرزوقی) است که نخستین بار در سال ۱۳۵۵ به همت انتشارات «ارانی»،وانسته به حزب توده ایران، در خارج از کشور، و بعدها، در سال ۱۳۵۸ توسط «نشر صلح» به سرپرستی آقای ناصر مؤذن در ایران منتشر گردید. این شعر همان زمان‌ها ـ البته بی آن‌که من در جریان آن قرار بگیرم ـ به ابتکار هنرمند چیره‌دست، پرویز مشکاتیان و با هنرمندی استاد شجریان به‌صورت سرود رزمی درآمد و امروز شاهد اجراهای دیگری نیز از آن هستیم. علاوه بر آن، شعر «محبوب من وطن» با آواز شهرام ناظری و شعر دیگری نیز از همین مجموعه، آن‌گونه که در سایت رسمی زنده‌یاد مشکاتیان آمده است، برای تنظم آهنگ «پیروزی» مورد استفاده‌ی استاد قرار گرفته است.
از آنجا که شعر «رزم مشترک» و اساساً خود مجموعه‌ی «بپا خیز ایران من» تا مدت‌ها به شاعر پرآوازه‌ی ما، سیاوش کسرایی نسبت داده میشد و حتی اینجا و آنجا به نام او به چاپ هم رسید، بنا به توصیه‌ی برخی دوستان، بهتر دیدم یادداشت کوتاهی همراه این شعر کنم و بدین ترتیب بکوشم تا شاید به این توهم سرسخت، ریشه‌دار و حتی گاه آزاردهنده که هنوز که هنوز است پایداری نشان می‌دهد، پایان بدهم.
به‌گمان من شما هم همچون من، بر این باورید که به هیچ وجه گوارا نیست که شاعر اثری، هر بارخود را در وضعیتی بیابد که مجبور باشد دلیل و مدرک بیاورد تا ثابت کند شعری که خود او سروده، متعلق به دیگری نیست و تازه همیشه موفق هم نباشد!
بی‌شک شما بهتر از من می دانید که درافتادن با توهمی که بر اثر نفوذ برخی از رسانه‌های گروهی جا باز کرده و گسترش یافته، کار چندان ساده‌ای نیست؛ مگر آن‌که با سلاح برابر به جنگ آن رفت. دلیل رویکرد من به شما این است.
در ضمن به آنهایی که شک و یقین‌شان در این مورد، نیرومندتر از آن است که آماده‌ی پذیرش چیزی غیر آن باشند، پیشنهاد می‌کنم دست کم به فهرست مجموعه شعرهای زنده‌یاد سیاوش کسرایی، از انتشارات «نشر کتاب نادر»، سال ۱۳۸۴، مراجعه کنند و اگر در آن، اثری از مجموعه‌ی شعر «بپا خیز ایران من» و یا شعرهایی که از این مجموعه به آن شاعر پرآوازه نسبت داده می‌شود، یافتند؛ بر باور خود اصرار ورزند!
با احترام و سپاس
جعفر مرزوقی (برزین آذرمهر)
********
رزم مشترک
همراه شو رفیق
تنها
ممان به درد
کین درد مشترک
هرگز جدا جدا
درمان نمی شود
دشوار زندگی
هرگز برای ما
بی‌رزم مشترک
آسان نمی‌شود
تنها
ممان به درد
همراه شو رفیق
تیرماه ۱۳۵۲
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.
<< Home