Caspian-Mazandaran-poem

در خيزش و نداد هرمز عليه تازيان

"زنان شوهران [ عرب] را مي‎گرفتند و از خانه بيرون آورده و به دست مازندراني‎ها مي‎دادند از حد گيلان تا تميشه، به يك روز از كسان خليفه خالي گرديد."

(تاريخ رويان ـ اولياء الله آملي ـ چاپ تهران)

به مازندراني، لاله گون كوي و دشت
به فرمان ونداد هرمز گسب
زني، شوي تازي اگر داشتي
به مشكويش، آسوده نگذاشتي
گرفتيش و بسته، كشيدي به كوي
كه خون ريزدش، مردم كينه‎جوي
چنان شد كه از خشم رزم‎آواران
ز تازي تهي گشت، مازندران
(مازيار ـ موجي)