Pari Saffari-Bidari-Paidari-piroozi

آدينه ١١ اسفندماه، برابر با دوم مارس، آخرين روز پخش برنامه های پر بار و آموزنده ی يكی از صميمی ترين و ميهن پرست ترين و مبارزترين زنان ايران بود كه همانطور كه می دانيد به قرار آگاهی به دليل نبود امكان تامين هزينه های پخش ماهواره ای بوده است.

با كمال اندوه بايد يادآور شد كه در اين راستا هيچ يك از رسانه های ايرانی در برونمرز يادی از اين رخداد تلخ و دردناك، يعنی تعطيل آموزنده ترين و مبارزترين برنامه های تلويزيونی بعمل نياورده اند. البته جای شگفتی نيست. هدف كارشناسان هدایت افکار عمومی و امدادهای غيبی با اهداف و آرمانهای ايرانی در تضاد است. كوچك ترين ترديدی هم ندارم كه بسياری از اين فعالان سياسی، از جمله آنانی كه برچسب سلطنت طلبی و مشروطه خواهی را هم با خود به يدك می كشند، آن روز را جشن هم گرفته اند. بماند كه به گفته ی يكی از دوستان، عامل حسادت در اين امر نقش مهمی داشته است.

ولی من به سهم خود، ضمن آرزوی پيروزی برای بانو صفاری، اميد دارم با ياری بينندگان و هوادارن فراوان جای هيچ نگرانی نيست كه اين برنامه به زودی و هر چه پربارتر از گذشته روی آنتن خواهد آمد و بينندگان و هواداران خود را با شادی و اميد فراوان روبرو خواهد نمود.

من به عنوان يكی از دوستان و هوادارن اين برنامه از اين پيشآمد متاسف و آرزوی موفقيت و پيروزی برای بانو صفاری را دارم. اميد كه وطن پرستان ايران زمين برای راه اندازی دو باره گام های موثری در راه روشن سازی جوانان و ديگر هم وطنانمان بردارند.

بانو صفاری، و كوروش گرامی، از سوی خود، و با چشمانی پر از اشك، ‌از همه ی تلاش هايتان، همه ی از خودگذشتگی هايتان، و همه ی مهرتان به ايران و هم ميهنانتان از صمیم قلب سپاسگزارم.

دوستتان دارم،
سرباز كوچك