Abid Mustafa

كنجكاوم بدانم چند نفر هنگام خواندن اين مقاله كه در باره ی قطعنامۀ سازمان ملل نوشته شده بود به اين بند توجه كردند:

قطعنامه پس از رقيق كردن نخستين پيش نويس صادر شد. روسيه و چين هر دو به نكته هايی كليدی در قطعنامه ای كه "EU3" طرح كرده بود اعتراض داشتند و با مهارت عمل كردند تا منافع تجاری خود را در ايران حفظ كنند. ولی عواملی وجود دارد كه اين دشمنان پيشين را به همبستگی و ايستادگی در برابر آمريكا تشويق می كند. نخست، هر دو كشور باور دارند كه ‌احمدی نژاد مستقل ‌از آمريكا عمل می كند. اين امر آنها را ترغيب كرده است تا دست به طرف ايران ببرند، علی رغم اين واقعيت كه بيشتر نهادها و ابزارهای قدرت در ايران محكم در دست عوامل خود آمريكا است؛ عواملی كه به كمكشان آمريكا ‌اهداف سياست خارجی خود را در فلسطين، لبنان، عراق و افغانستان كسب می كند. آمريكا، با مستحكم كردن اعتبارنامه های خاتمی و رفسنجانی در مجلس خبرگان و انتخابات شوراها، ‌احمدی نژاد را بيشتر ناتوان كرد. ولی هيچ كدام از اينها ا‌ز اشتياق مسكو و پكن برای درآغوش گرفتن ‌احمدی نژاد نكاسته است. دوماً، روسيه و چين نمی خواهند، مانند دوره ی پيش از آغاز جنگ در ٢٠٠٣، دو تماشاگر وحشت زده به نظر برسند. امروز هر دو كشور احساس می كنند كه تصرف عراق آمريكا را ضعيف كرده است. آنها تلاش خواهند كرد تا احتمال حمله به ايران به حداقل برسد.