Friday, June 30, 2006

Ghiasabadi

تاراجی دیگر برای یک ملت غارت‌زده

رضا مرادی غياث آبادی

2 Comments:

Anonymous Anonymous said...

غیاث آبادی: ( درود به میهنی که اینهمه آتش‌سوزی، اینهمه تاراج و اینهمه زخم را بر اندامش تحمل کرد و لحظه‌ای از آفرینش‌ فرهنگ، تمدن، هنر و ادب باز نایستاد و همچنان زنده و پاینده مانده و خواهد ماند. )
_________________

خورشید جان. گمون کنم دیگه وقتشه که اسم ایران را عوض کنیم به جان تو: اسمش را بذاریم: « غارتگاه الهی » اینقدر با مسماست و برازنده ی اکنونشه که نگو و نپرس!. عرض شود که لُب کلام را غیاث آبادی گرامی گفته. ایرانزمین، سیمرغیه که اگه هزاران هزار بار بسوزه و غارت بشه، باز از خاکستر خودش سر برخواهد آورد. این پرنسیپیه که تمام احمقهای مهاجم و طمّاع و خبیث و خاصم این سرزمین و مردمش هنوز که هنوزه نفهمیده اند و گویا هزاره ها نیز اگر بگذرد نخواهند فهمید؛ زیرا بی مغز و روح هستند. بی مغز و روح. یادت نره. بی مغز و روح.

11:29 AM  
Blogger سرباز كوچك said...

آريای گرامی، اين كه ايران "خواهد ماند" اسطوره ی خوبی برای در خواب نگهداشتن و افزايش بی تفاوتی در ايرانيان هم ميتواند باشد. با پوزش بسيار از شما دوست عزيزم، پيشبينی اين دوستان پيشبينی بي پايه ای بيش نيست.

8:13 PM  

Post a Comment

Note: Only a member of this blog may post a comment.

<< Home