بازگويی

ديروز در آوردگاه رهايی بانو صفاری به نكته ای اشاره كردند كه مايل ام آنرا اينجا بازگو كنم، چون حرف دل بسياری از ما ايرانيان است. اميدوارم كه بينندگان برنامه كمدی-سياسی چيچووفرانكو هم بخوانند.

خصوصيت پذيرش حقارت:

"نكته ای كه خيلی دردناك است و ما ايرانيان را از جهت پزيرش حقارت... چون ١٤٠٠ سال است سربرهايمان را پرستيده ايم و نام قاتلان نياكان و سرزمينمان را بر روی فرزندانمان با سر افرازی گذاشته ايم و ايران فروشی رسمی را روال زندگی عادی كرده ايم به مدت ١٤٠٠ سال، از خود تهی شده ايم و ننگين ترين رفتارها را به عنوان روال عادی پذيرفته ايم...يكی از ويژه گی های آن اين است: اگر ايرانی بيايد و برنامه ای بدهد و نظری بدهد، چون ايرانيست از او نمی پذيريم، ولی از يك آلمانی و فرانسوی و انگليسی و آمريكايی، هر چه گفت مانند مواليان در برابر او هم سر را تكان می دهيم."